Zez

Strona główna / Wszystko o soczewkach / Zez

Zez

24 listopada 2021

8/21/14

W trzecim odcinku tej serii Buddy Russell z Emory University Eye Center przedstawia doskonały przegląd powszechnych pediatrycznych chorób oczu.

Niektóre warunki często spotykane w pediatrii

Podstawowe zrozumienie niektórych warunków, które mogą występować u pacjentów pediatrycznych jest ważne, aby nie tylko wiedzieć, czym są, ale także zrozumieć je na tyle dobrze, aby wyjaśnić je rodzicowi lub opiekunowi. Poniższe informacje mają na celu przegląd niektórych z tych warunków, a nie pełne wyjaśnienie.

Oczopląs - Oczopląs jest stanem wzroku, w którym oczy wykonują powtarzające się, niekontrolowane ruchy, często powodujące pogorszenie widzenia. Te mimowolne ruchy oczu mogą występować z boku na bok, w górę i w dół lub w okrężny wzór. W rezultacie oboje oczu nie jest w stanie stabilnie utrzymywać wzroku na oglądanych obiektach. Nietypowe pozycje głowy i kiwanie głową w celu skompensowania stanu może towarzyszyć oczopląs. Większość osób z oczopląsem może zmniejszyć nasilenie niekontrolowanych ruchów gałek ocznych i poprawić widzenie poprzez ustawienie oczu tak, aby patrzyły w jedną stronę. Jest to tak zwany "punkt zerowy", gdzie najmniejsza ilość oczopląsu jest widoczna. Aby to osiągnąć, może być konieczne przyjęcie określonej pozycji głowy w celu jak najlepszego wykorzystania wzroku. Kierunek oczopląsu jest określany przez kierunek jego szybkiej fazy (np. oczopląs prawostronny charakteryzuje się szybką fazą przesuwającą się w prawo, a lewostronny - w lewo). Oscylacje mogą występować w płaszczyźnie pionowej, poziomej lub skrętnej, lub w dowolnej kombinacji. Powstały oczopląs jest często nazywany jako ogólny opis ruchu, np. oczopląs opadający, oczopląs wznoszący, oczopląs huśtawkowy, okresowy oczopląs zmienny. Oczopląs wpływa zarówno na widzenie, jak i na samoakceptację. Większość osób z oczopląsem ma pewnego rodzaju ograniczenia w widzeniu, ponieważ oczy nieustannie omiatają to, co oglądają, uniemożliwiając uzyskanie wyraźnego obrazu. W przypadku wykrycia wady refrakcji, soczewki kontaktowe mogą być najbardziej efektywnym sposobem na uzyskanie najlepiej skorygowanego widzenia.
Zez - Zez to każde nieprawidłowe ustawienie oczu. Szacuje się, że 4% populacji Stanów Zjednoczonych ma zeza. Zez jest najczęściej opisywany przez kierunek ustawienia oczu. Powszechne rodzaje zeza to esotropia (obrót do wewnątrz), egzotropia (obrót na zewnątrz), hipotropia (obrót w dół) i hipertropia (obrót w górę). Niewspółosiowość oczu może być przyczyną amblyopii u dzieci. Kiedy oczy są zorientowane w różnych kierunkach, mózg otrzymuje dwa różne obrazy wizualne. Mózg ignoruje obraz z nieprawidłowo ustawionego oka, aby uniknąć podwójnego widzenia, co skutkuje słabym rozwojem wzroku w tym oku. Również oko, które słabo widzi, ma tendencję do nieprawidłowego ustawienia. Celem leczenia zeza jest poprawa ustawienia oczu, co pozwala na lepszą współpracę (widzenie obuoczne). Leczenie może obejmować okulary, soczewki kontaktowe, ćwiczenia oczu, pryzmaty i / lub operację mięśni oczu.
Amblyopia - Amblyopia, czasami nazywana "leniwym okiem", występuje, gdy jedno lub oba oczy nie rozwijają normalnego widzenia we wczesnym dzieciństwie. Dzieci nie rodzą się z widzeniem 20/20 w każdym oku, ale muszą je rozwinąć między narodzinami a 6-9 rokiem życia poprzez regularne używanie każdego oka z identycznym, skupionym obrazem padającym na siatkówkę każdego oka. Jeśli to nie nastąpi w jednym lub obu oczach, widzenie nie rozwinie się prawidłowo. Zamiast tego, widzenie będzie ograniczone, a dotknięte oko (lub oczy) są określane jako amblyopiczne. To powszechne schorzenie, dotykające do 4% wszystkich dzieci, powinno być zdiagnozowane i leczone w okresie niemowlęcym lub wczesnodziecięcym, aby uzyskać optymalne widzenie trójwymiarowe i zapobiec trwałej utracie wzroku. Co powoduje amblyopię?
- - Niewłaściwe ustawienie oczu (zez)
    Niewłaściwe ustawienie oczu jest najczęstszą przyczyną amblyopii. Kiedy oba oczy nie są skierowane dokładnie w tym samym kierunku, rozwijający się mózg "wyłącza" obraz z nieprawidłowo ustawionego oka, aby uniknąć podwójnego widzenia, a dziecko używa tylko lepszego oka - oka dominującego. Jeżeli taka sytuacja utrzymuje się przez okres nawet kilku tygodni, oko nie łączy się prawidłowo z korą wzrokową mózgu i dochodzi do amblyopii.
  - Nierównomierna wada refrakcji (anizometropia)
    Nierówny błąd refrakcji jest stanem oczu, w którym każde oko ma inny błąd refrakcji i dlatego oba oczy nie mogą być w centrum uwagi w tym samym czasie. Amblyopia występuje, gdy jedno oko (zazwyczaj oko z większym błędem refrakcji) jest nieostre, ponieważ jest bardziej krótkowzroczne, dalekowzroczne lub astygmatyczne niż drugie. Również w tym przypadku mózg "wyłącza" obraz z oka o mniejszej ostrości i oko to nie rozwinie normalnego widzenia. Ponieważ oczy często wyglądają normalnie, może to być najtrudniejszy do wykrycia typ amblyopii i wymaga starannego badania wzroku i pomiarów ostrości widzenia w młodym wieku. Leczenie okularami lub soczewkami kontaktowymi w celu skorygowania wady refrakcji obu oczu, czasami z częściową korekcją lepiej widzącego oka, jest konieczne we wczesnym dzieciństwie, aby skorygować problem.
  - Niedrożność lub zmętnienie (deprywacja)
    Obstrukcja lub zmętnienie w normalnie przejrzystych tkankach oka może również prowadzić do amblyopii. Każde zaburzenie, które uniemożliwia skupienie się na wyraźnym obrazie, może zablokować tworzenie się wyraźnego obrazu na siatkówce i prowadzić do rozwoju amblyopii u dziecka. Często prowadzi to do najcięższej postaci amblyopii. Przykłady zaburzeń, które mogą przeszkadzać w uzyskaniu wyraźnego obrazu na siatkówce to zaćma lub zmętnienie soczewki wewnątrz oka, zmętnienie lub nieregularny kształt rogówki, opadnięcie górnej powieki (ptoza) lub guz powieki.Rozpoznanie amblyopii nie jest łatwe. Dziecko może nie być świadome, że ma jedno oko normalne i jedno z obniżoną ostrością wzroku. Jeśli dziecko nie ma nieprawidłowo ustawionego oka lub innej oczywistej zewnętrznej nieprawidłowości, często nie ma sposobu, aby rodzice mogli stwierdzić, że coś jest nie tak. Ponadto, trudno jest zmierzyć widzenie u bardzo małych dzieci w wieku, w którym leczenie jest najbardziej skuteczne.Aby leczyć amblyopię, dziecko i jego opiekunowie muszą być zachęcani do używania słabszego oka. Zwykle osiąga się to poprzez naklejanie łatek na silniejsze oko. To zakrycie silniejszego oka za pomocą plastra, soczewki kontaktowej lub tymczasowej operacji często okazuje się być frustrującą i trudną terapią. Naklejanie łat często trwa przez tygodnie, miesiące, a nawet lata w celu przywrócenia normalnego lub zbliżonego do normalnego widzenia i utrzymania poprawy w oku amblyopicznym. Czasami, zamazanie widzenia w dobrym oku za pomocą kropli do oczu lub soczewek, aby zmusić dziecko do używania oka amblyopijnego leczy amblyopię. W niektórych przypadkach, operacja zaćmy lub jaskry może być konieczne do leczenia amblyopii deprywacji formy. Po operacji może być wymagane łatanie w celu poprawy widzenia, a okulary lub soczewki kontaktowe mogą być wymagane do przywrócenia właściwego ogniskowania.Zaskakujące wyniki ogólnokrajowego badania klinicznego z 2005 r. pokazują, że wiele dzieci w wieku od 7 do 17 lat z amblyopią może korzystać z zabiegów, które są częściej stosowane u młodszych dzieci.
    Leczenie poprawiło wzrok wielu z 507 starszych dzieci z amblyopią badanych w 49 ośrodkach okulistycznych. Wcześniej okuliści często uważali, że leczenie amblyopii u starszych dzieci nie przyniesie większych korzyści. Wyniki badania, finansowanego przez National Eye Institute (NEI), ukazały się w kwietniowym wydaniu Archives of Ophthalmology.
Zaćma wrodzona -Zaćma wrodzona, czyli zmętnienie soczewki krystalicznej, występuje u 2-3 na 10 000 żywo urodzonych dzieci. Obecność wizualnie znaczącej zaćmy u dziecka jest uważana za pilne zaburzenie. Wynikająca z niej postać pozbawienia wzroku wymaga natychmiastowego zabiegu operacyjnego w celu usunięcia przeszkody, szybkiej korekcji optycznej oraz leczenia amblyopii w przypadkach jednostronnych. Do lat 70. XX wieku powszechnie uważano, że nie ma możliwości przywrócenia widzenia w oku z jednostronną zaćmą wrodzoną. Jednak późniejsze badania wykazały, że doskonałe wyniki wizualne można uzyskać dzięki wczesnemu leczeniu chirurgicznemu połączonemu z korekcją optyczną za pomocą soczewek kontaktowych i terapią korekcyjną oka drugiego. Jednakże, wyniki leczenia nadal są słabe u niektórych niemowląt z jednostronną zaćmą wrodzoną z powodu opóźnienia w leczeniu lub słabego przestrzegania zasad noszenia soczewek kontaktowych lub terapii korekcyjnej oka drugiego. Badanie Infant Aphakia Treatment Study (IATS) zostało zaprojektowane w celu porównania wyników wizualnych u dzieci w wieku od 1 do 6 miesięcy z jednostronną zaćmą wrodzoną, randomizowanych do optycznej korekcji afakii za pomocą soczewek kontaktowych lub soczewek wewnątrzgałkowych (IOL). Dzieci poddane randomizacji do leczenia IOL miały korygowaną resztkową wadę refrakcji za pomocą okularów. Dzieci randomizowane do leczenia bez IOL miały afakię leczoną soczewką kontaktową. W poprzednich publikacjach wykazaliśmy, że wyniki wizualne są porównywalne dla tych dwóch metod leczenia w 1 roku życia, ale znacząco więcej niemowląt randomizowanych do wszczepienia IOL wymagało dodatkowych operacji wewnątrzgałkowych.
Ezotropia ak omodacyjna - Ezotropia akomodacyjna odnosi się do skrzyżowania oczu spowodowanego dalekowzrocznością. Ezotropia akomodacyjna jest rodzajem zeza. Dzieci dalekowzroczne łatwo i automatycznie skupiają się na przedmiotach znajdujących się w odległości i w pobliżu poprzez akomodację. Dzięki temu dalekowzroczne dziecko zazwyczaj nie ma niewyraźnego widzenia. Jednak u niektórych dzieci dalekowzrocznych, ten wysiłek akomodacyjny jest związany z odruchowym skrzyżowaniem oczu. Ezotropia akomodacyjna może pojawić się w wieku od 4 miesięcy do 6 lat. Zwykle pojawia się między 2 a 3 rokiem życia. Pełnoetatowe używanie odpowiednich okularów lub soczewek kontaktowych często kontroluje esotropię. Podczas noszenia korekcji dziecko nie będzie musiało się dostosowywać, a tym samym zniknie towarzyszący jej odruch krzyżowania oczu. Jednakże, po zdjęciu przepisanej korekcji, zezowanie pojawi się ponownie, być może nawet w większym stopniu niż przed rozpoczęciem noszenia korekcji. Czasami korekcja powoduje zanik skrzyżowania tylko wtedy, gdy dziecko patrzy na odległy obiekt. Jednak podczas patrzenia na bliskie przedmioty zezowanie może utrzymywać się pomimo stosowania korekcji. W takich sytuacjach często przepisywane są soczewki dwuogniskowe, które pozwalają dziecku mieć proste oczy przy wszystkich odległościach patrzenia. Jedną z potencjalnych zalet soczewek kontaktowych w porównaniu z okularami do korekcji nadwzroczności jest zmniejszenie zapotrzebowania na akomodację. Większy wysiłek przy zbieżności oczu w okularach wymaga pokonania powstałego pryzmatu podstawowego przy oglądaniu bliskich przedmiotów.